19 juli – 2 – Bartjan is inmiddels tegenover me op de bank in slaap gevallen. Ik zit hier in onze hangmattenhut met een kaars en een spaarlamp op de iPhone te typen. De kinderen liggen rustig in hun hangmat + klamboe. Dat gaat heel goed. Nu met al hun kleren aan want het was vannacht toch best koud. (we zijn nu gewoon gewend aan minstens 30 graden overdag). Om mij heen geluid van kikkertjes, cycaden, blaadjes en takjes die op het dak vallen. Een kikker is blijkbaar in de enorme regenton gevallen, dat geeft een versterkt blikkerig gekwaak. Vannacht de brulapen in de verte gehoord. Vanuit onze hut toekans en een grote boscavia gezien. Er lopen hier trompetvogels langs alsof het kippen zijn.
Vandaag – behalve op het bankje zitten en van het uitzicht over het brokopondo-meer genieten – zijn we gaan lopen naar de Witikreek. Ruim anderhalf uur heen. Veel zaden, pitjes, bloempjes, bladeren en verschillende bomen gezien. Omdat je 400 meter daalt veranderd het soort bos. Eerst hoog en op de grond open. Veel telefoonbomen die natuurlijk uitgeprobeerd moeten worden. Later wordt het lager, dichter en rommeliger. Af en toe omgevallen bomen met kluwens lianen die de weg versperren. Er zijn steeds ommetjes. Loes is een goede padzoeker en loopt/jogt vooruit. daardoor is zij de eerste die de apen ziet. Hoog boven ons grote zwarte slingerapen. Later nog brulapen, bruin met zwart uiteinde aan de staart. Een hele familie kiest een route boven ons hoofd en een voor een springen ze van een hoge boom naar een bosje een stukje verder. Wel een keer of 6 zien we het silhouet van een springende aap in de lucht. Echt geweldig.
Even later nog een groep doodshoofdaapjes die in paniek raken omdat er een grote witte arend langs kwam vliegen. Hij zweefde tussen de bomen, ging even op een tak zitten en vloog toen weer door, terwijl de apen luid aan het piepen en heel druk waren.
Bij de Witikreek (kwamen daar een grote djoser-groep tegen, ze gingen net weg) heerlijk gezwommen en bommetje vanaf een rotsblok gedaan. Broodje. Bij het water op de oever is ook een klein kampje en iets verder een spoor wat loopt naar een goede, op het oog tamelijk nieuwe weg, van de goudzoekers misschien? Na een uurtje spelen gaan we weer op pad voor een zware klim. Kleren drijfnat van zweet maar we hadden het toch in 2 uur 15 gedaan. Heel netjes.
Daarna douchen, luieren, koken, spelletje, deze blog en naar bed.